به نقل از «طرفداری»

به خودت رحم نمی کنی، به کشتی رحم کن آقای رییس

تاریخ انتشار: ۹ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۶۳۳۹۸۹

رفتارهای اخیر علیرضا دبیر نشان می دهد رییس فدراسیون کشتی باید روندی که در پیش گرفته را اصلاح کند

اخراج یک خبرنگار از جلسه انتخابات هیات کشتی مازندران از سوی علیرضا دبیر، بار دیگر فدراسیون کشتی را با چالش جدی مواجه کرده است.

به گزارش طرفداری، این همه تنش و حاشیه در فدراسیونی که اداره کننده ورزش اول ایران محسوب می شود اتفاق خوبی نیست! کشتی میراث عیاران و جوانمردان بوده و پوریای ولی ها و جهان پهلوان تختی ها را به خودش دیده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ده‌ها قهرمان جهان و المپیک و مردان پر افتخار و خوش نام به ایران معرفی کرده و اعتبار و آبروی ورزش ایران محسوب می شود.

این رفتارها در شان کشتی نیست آقای دبیر! این کارها باعث دوری مردم از ورزش اول ایران شده و دیگر کسی سمت این رشته هم نخواهد آمد.

همین الان هم بسیاری از قهرمانان و پیشکسوتان کشتی به خاطر ناملایمتی ها و بی توجهی های صورت گرفته از سوی فدراسیون رغبتی به دنبال کردن اخبار کشتی نداشته و خیلی از کشتی نویسان علاقه ای به نوشتن در مورد این ورزش ندارند چرا که با آن حصار و حلقه تنگ و تاریکی که فدراسیون نشینان دور خودکشیده‌اند نه روزنه ای برای تابیدن نور و روشنایی به داخل باقی مانده و نه دیگر تمایلی برای همکاری و کمک به اعتلای ورزش اول کشور وجود دارد.

به عنوان یک دوست قدیمی که از ابتدای دوران قهرمانی علیرضا دبیر از نزدیک کنار این قهرمان بزرگ بوده و در تمام این سال ها دورادور حامی و پشتیبانش محسوب می شده، توصیه می کنم به جای این حرکات تنش زا، کاری برای خروج کشتی ایران از پیله تنهایی و انزوا صورت داده و زمینه ایجاد اتحاد و همدلی بین جماعت گوش شکسته ها را فراهم آورد.

شاید دبیر فراموش نکرده باشد وقتی برای پوشیدن دو بنده تیم ملی در سال نود و هشت با محمد طلایی که قهرمان جهانی نود و هفت شده بود، رقابت تنگاتنگی داشت، تمام قد پشت او بودم چون به عنوان یک بچه با مرام جنوب شهر قبولش داشته و آینده او که عنوان قهرمانی جهان در رده های سنی نوجوانان و جوانان را یدک می کشید روشن می‌دیدم. در باشگاه پاس و قهرمانی المپیک سیدنی برایش سنگ تمام گذاشتم. چون پای بندی به اخلاق مداری و معرفت هنوز سر لوحه کارهایش بود. در ماجرای رقابت با خدا بیامرز یزدانی خرم بر سر ریاست فدراسیون کشتی که به خاطر سن کم اجازه شرکت دبیر در انتخابات داده نشد هم برای احقاق حق دبیر ساکت نماندم. ذکر این موارد از آن جهت شکل گرفت که بدانید اگر انتقاد و گلایه‌ای از رفتارها و کنش و واکنش های رییس فدراسیون دارم با شناخت کامل قبلی از ایشان بوده و صرفا هدفی به جز ایجاد اصلاح و سازندگی پشت این نقد نیست.

علیرضا دبیر همچنان یکی از مفاخر کشتی ایران و جهان است اما گویا روزگار، آن پسر اهل درس و مطالعه سال های دور را به کلی عوض کرده است. او آن ‎علیرضا دبیری که می‌شناختیم نیست! دلمان برای علیرضا دبیری که می شناختیم تنگ شده است. همان کسی که وقتی شورای شهر بود هر کار از دستش بر می‌آمد برای کمک به مردم می کرد.

رفیق قدیمی؛ اگر به نصیحت دوستان و رفقای بی‌منت و منفعتت گوش نکنی و با طناب آن عده محدود این مسیر نا کجا آباد را ادامه دهی مطمئن باش همین مردم که روز و روزگاری روی شانه‌هایشان از پله‌های ترقی و افتخار بالا رفتی چنان زمینت می‌زنند که هیچ رد و اثری از تو در تاریخ کشتی و ورزش ایران باقی نماند.

پس با مردم و به خصوص اهالی کشتی مهربان‌تر باش. اعتبار کشتی ایران را با رفتار‌های انتقاد آمیز خدشه دار نکن. اگرچه شخصا به انتقادات توجهی نداشته و گفته‌ای انقدر انتقاد کنید تا بمیرید اما یقینا ادامه این روند حاصلی جز مرگ کشتی ایران نخواهد داشت.

اخبار داغ

گل کریستیانو رونالدو به الرائد (النصر 1-0 الرائد) مانور وزیر ورزش برای ماندن؛ از انتصاب تا افتتاح! چلسی تحت هر شرایطی، فصل را با فرانک لمپارد به پایان می رساند منصوریان: قطر به دنبال محمدامین حزباوی است و پیشنهاد شهروندی دادند/فیلم جود بلینگام از کمپ تمرینی رئال مادرید بازدید کرده و می‌خواهد به این تیم بپیوندد

منبع: طرفداری

کلیدواژه: علیرضا دبیر کشتی ایران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tarafdari.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «طرفداری» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۶۳۳۹۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

حسن یزدانی بحران ملی نیست

روزنامه شرق نوشت: حسن یزدانی، قهرمان پرآوازه کشتی ایران، تبدیل به سوژه داغی برای فضای ورزشی این روز‌های ایران شده است. دلیلش بازگشت او به تشک کشتی و ارائه فیلمی چندثانیه‌ای از تمرینش با کشتی‌گیری به مراتب سبک‌وزن‌تر از خودش است. او نشان داده بعد از عمل سنگینی که روی کتفش داشته، برگشته و مهیا است تا در المپیک پاریس به میدان برود.

یزدانی پیش‌ازاین در تلویزیون وعده‌ای با این مضمون داده بود که در پاریس، هم تیلور را می‌برد و هم طلا می‌گیرد. باوجوداین اتفاقاتی رخ داده که شاید با چنین شفافیتی نتوان درباره ادعای حسن یزدانی صحبت کرد. اولین آن‌ها غیبت دیوید تیلور، رقیب همیشگی یزدانی در پاریس است. او در یک شگفتی بزرگ در مسابقات انتخابی تیم ملی آمریکا، مبارزه‌اش را به آرون بروکس ۲۳ ساله باخت و به همین سادگی از تیم ملی بیرون ماند.

داستان اول برای حسن یزدانی شیرین است. تیلور در سال‌های اخیر به‌خوبی نشان داده بود راه بردن یزدانی را فراگرفته و حتی او را در آخرین جدال، ضربه فنی هم کرد. آمار تقابل‌های این دو هم به‌خوبی گواه برتری تیلور در تقابل‌های رودررو است. حالا که جادوگر آمریکایی در پاریس غایب است، این بهترین فرصت برای حسن یزدانی است تا یک مدال دیگر المپیک به ویترین پررنگ و لعابش اضافه کند؛ ولی این‌ها همگی در گرو محقق‌شدن داستان دوم است که تلخ و دارک نشان می‌دهد.

یزدانی کتفش را به تیغ جراحان سپرده و به‌تازگی به تشک برگشته. او آن‌قدر درگیر فیزیوتراپی و آماده‌سازی است که حتی فرصت حضور در اردوی اول تیم ملی را از دست داده است. از آنجا که کمتر از سه ماه به بازی‌های المپیک مانده، این نگرانی وجود دارد که نکند به لحاظ جسمی و ریکاوری، در موعد مقرر آماده نشود و نتواند در المپیک کاری از پیش ببرد؛ به‌ویژه اینکه پیش‌تر علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی هم ابراز نگرانی کرده و از این گفته که در ایران هر کشتی‌گیری که کتفش را عمل کرده، دیگر آن کشتی‌گیر سابق نشده است. پس، اتفاق بدتر برای حسن یزدانی، تصور این سناریو است که او نه‌تن‌ها شانسی برای گرفتن مدال در المپیک نداشته باشد؛ بلکه اصلا نتواند به این بازی‌ها اعزام شود.

در چنین فضایی است که فدراسیون کشتی تصمیم مهمی گرفته و به این نتیجه رسیده که یزدانی را در فاصله ۵۰ روز مانده به بازی‌های المپیک، به رقابت‌های کشتی مجارستان اعزام کند تا میزان آمادگی او و پاسخ‌دهی کتفش به عمل جراحی را بسنجد. تا به اینجا همه چیز منطقی به نظر می‌رسد؛ ولی در یکی، دو روز گذشته، چنین تصمیمی بخشی از جامعه کشتی را آشفته کرده و فریاد وا اسفا سر داده‌اند که حرمت قهرمان حفظ نشده است.

اینجا روایت‌ها کمی متفاوت است؛ مثلا خبرگزاری‌های نزدیک به دولت از این شایعه نوشته‌اند که یزدانی از مسئولان فدراسیون کشتی درخواست کرده بدون حضور در مسابقه‌ای، به پاریس اعزام شود که با پاسخ منفی اهالی فدراسیون مواجه شده است. پاره‌ای دیگر هم از این می‌گویند که رقابت‌های مجارستان برای حسن یزدانی سنگین است و نباید او را به چنین تورنمنتی اعزام کرد؛ به‌ویژه اینکه ممکن است آرون بروکس هم در مجارستان باشد و کار را برای حسن یزدانی سخت کند. چ

نین تحلیل‌هایی باعث دوپاره شدن نظریات علاقه‌مندان به کشتی شده و حالا با حسن یزدانی به گونه‌ای رفتار می‌شود که گویی قرار است تبدیل به یک بحران ملی شود. در اینکه حسن یزدانی پرافتخارترین کشتی‌گیر ایران است، تردیدی وجود ندارد؛ در اینکه شأن او باید حفظ شود، هم شکی وجود ندارد؛ ولی مشخص نیست اعزام او به یک تورنمنت خارجی چطور می‌تواند موارد بالا را نقض کند. چنین تفکراتی اهمیت بازی‌های المپیک و کسب افتخار را قربانی یک اسم می‌کنند؛ البته اسم حسن یزدانی اعتباری برای کشتی ایران است؛ ولی فرض محال، اگر یزدانی با ناآمادگی و بدون محک‌خوردن به المپیک برود و آنجا حتی قبل از رسیدن به فینال با نتیجه‌ای اسف‌بار به کارش در پاریس پایان دهد، آیا حرمتش حفظ شده است؟

ضمن اینکه چنین جریانی باید پاسخ‌گوی این پرسش مهم هم باشند که چرا حسن یزدانی حاضر نشد کتفش را زودتر عمل کند تا به‌موقع برای پاریس مهیا باشد؟ چرا یزدانی اجازه داد شایعاتی که می‌گفتند او برای رسیدن به پاداش بازی‌های آسیایی، جراحی‌اش را به بعد از هانگژو موکول کرد، شکل بگیرد؟ حالا آن‌ها باید پاسخ دهند که اگر المپیک برای یزدانی و اعتبار کشتی ایران اهمیت وافری داشت، چرا او کتف آسیب‌دیده‌اش را زودتر به تیغ جراحان نسپرد؟

این‌ها البته بخشی از این دوپارگی موجود است؛ چراکه باید آن روی سکه؛ یعنی کادر فنی را هم دید. حسن قرار است در فاصله ۵۰ روز مانده به المپیک به مسابقه‌ای خارجی اعزام شود؛ اگر او بدرخشد که حرف و حدیثی نیست و با شایستگی راهی پاریس می‌شود و بسیاری را امیدوار می‌کند که مدال دیگری برای کاروان ایران بگیرد؛ اما اگر حسن ناآماده باشد، آیا ۵۰ روز، زمان کافی برای مهیاکردن یک کشتی‌گیر دیگر برای اعزام به پاریس خواهد بود؟

بدیهی است که این دوگانگی نیاز به ظرافت خاصی دارد که بدون دخیل‌شدن احساسات باید درباره‌اش تصمیم‌گیری شود. حسن هم تا رقابت‌های مجارستان به قدر کافی فرصت دارد تا توان از دست رفته‌اش را بازیابد و خودش را در غیاب گربه‌سیاه آمریکایی‌اش محکی جدی بزند. محکی که سربلند بیرون‌آمدن از آن می‌تواند تکلیفی جدی برایش قلمداد شود. یزدانی حمایت فدراسیون را دارد؛ ولی بعید است این فدراسیون هم حاضر شود چشم‌بسته روی کتف آسیب‌دیده حسن قمار کند.